Relatietherapie

“Waar twee vechten hebben twee schuld” is een bekende uitspraak, waarmee vaak clienten bij ons komen. Het is een open deur, maar niet minder waar, al is het woord “schuld” niet echt helpend. Deze juridische term wordt veel gebruikt in escalerende conflicten tussen partners, waarbij de schuld bij de ander wordt gelegd. Wij gebruiken liever het woord ‘verantwoordelijkheid‘. Je bent in een relatie altijd verantwoordelijk voor jouw bijdrage aan de relatie en dus ook verantwoordelijk voor jouw reactie op het gedrag van de ander. Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen reactie, voor je gevoel, voor je pijn, voor je behoefte, voor je gedrag- dit is een centraal thema in de relatietherapie. Het gaat om verantwoordelijkheid nemen én luisteren naar de ander.

Het gaat in relatietherapie meer dan om beter communiceren. Je leert geen trucjes hoe je iets beter kunt verwoorden. Het gaat vooral om het serieus nemen van de ander, maar even zo goed van jezelf.

In een liefdesrelatie zul je vroeger of later worden geraakt op een plek waar het pijn doet. Pijn die je in het leven eerder hebt opgelopen en waar nu een gevoelig litteken zit. Je partner zal je raken op die gevoelige plek, niet omdat die ander dat wil, maar omdat die ander dicht bij je wil zijn. Zo dichtbij dat je je littekens niet kunt verbergen. In relatietherapie gaat het om het bloot leggen van deze dynamiek. Je krijgt zicht op hoe de ander jou raakt, irriteert en uitdaagt, en daarmee zicht op je psychische littekens of blauwe plekken. En hoe jij dit doet -vaak onbewust- bij je partner. En je leert om niet meer jouw partner hiervan de schuld te geven, maar om te zorgen voor je eigen pijn en de daaronder liggende verlangens. Je gaat leren om te spreken vanuit deze positie, zacht en gericht op verbinding. Je leert ‘verbindingstaal’, taal die verwoordt hoe je je met de ander wil verbinden. Vanuit je eigen pijn, vanuit je eigen verlangen. En je leert dit ook te ontvangen; je leert te luisteren, voorbij de triggers, naar waar de ander is.